Άξιον Εστί

Παροδικοί είναι οι έρωτες, αιώνια η συνείδηση της αγάπης.
Παροδικός είναι ο θάνατος, αθάνατη η αρχή της ζωής.
Παροδική η κίνηση των πλασμάτων των εφήμερων. Αιώνιο το μυστήριο της υπάρξεως.
Παροδικά τα έργα και η εξουσία του ανθρώπου. Αιώνια τροφή της ψυχής ο ουρανός. Παροδικό το φως της σελήνης. Αιώνιο το φως του σύμπαντος.
Παροδικός ο αριθμός των ανθρώπων. Αιώνιος ο θεός.
Παροδικά τα δόγματα και η καθ’ έκαστον ζωή. Αιώνιος ο κόσμος ο μικρός, που είναι μέγας.
Όλα όσα ύμνησε, ιδέες τοπία, αγώνες, καταστάσεις, έρωτες, όλα, το καθένα τους μικρά και παροδικά, κι όλα μαζί αθάνατα.
Μέσα σε κάθε τι που είναι «νυν» υπάρχει το «αιέν», που το ενώνει με το παν.
Άρα ο κόσμος ο μικρός είναι ένας κόσμος μέγας.
Άξιον Εστί λοιπόν να τον δοξολογεί η ψυχή του ανθρώπου!

Δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια ανάλυση του «Άξιον Εστί» που ξέθαψα όταν το κάναμε στο σχολείο! (Τι θυμήθηκα τώρα ε;;;)
Ένα από τα λίγα αποσπάσματα που μ’αρέσει να διαβάζω στον εαυτό μου... Δεν ξέρω ... Είναι απλά ένας χείμαρος... από φως, ζωή.... χαμόγελα.... Ένας ύμνος... για το κόσμο μας:)

Άξιον Εστί!